Küçük İskender'in 'Bahname' adlı eseri, Türk edebiyatında kendine özgü bir yere sahip olan, dilin sınırlarını zorlayan, ironi ve kara mizahla örülü bir anlatıya sahip bir romandır. Kitap, bireyin toplumsal normlar ve kendi iç dünyası arasındaki çatışmasını merkeze alırken, varoluşsal sorgulamaları da derinlemesine ele alır. 'Bahname', adından da anlaşılacağı gibi, hem bir 'bahane' hem de bir 'name' (mektup/eser) olarak okunabilir; karakterlerin hayatlarındaki çıkmazları, kaçışları ve kendilerini ifade etme biçimlerini birer bahane üzerinden anlatır.

Romanın temel temaları arasında yalnızlık, yabancılaşma, aşkın karmaşıklığı, ölüm ve hafıza yer alır. Karakterler, genellikle toplumun dışına itilmiş, kendi kabuklarına çekilmiş bireylerdir. Küçük İskender, bu karakterlerin iç dünyalarını ustalıkla betimleyerek okuyucuyu onların psikolojik derinliklerine çeker. Dil kullanımı açısından 'Bahname', şairane ve yer yer argotik ifadelerin bir araya geldiği, deneysel bir üsluba sahiptir. Bu dil, karakterlerin ruh hallerini ve yaşadıkları kaotik dünyayı yansıtmak için güçlü bir araç olarak kullanılır.

Hedef okur kitlesi düşünüldüğünde, 'Bahname' daha çok postmodern edebiyatı, deneysel anlatıları ve derinlemesine karakter analizlerini seven okurlar için uygundur. Eser, okuyucudan aktif bir okuma bekler; metnin katmanlarını çözmek, ironiyi yakalamak ve karakterlerin motivasyonlarını anlamak için sabır ve dikkat gerektirir.

'Bahname'ye benzer eserler arasında, Türk edebiyatında modernleşmenin getirdiği yabancılaşmayı ve bireyin bunalımlarını işleyen Oğuz Atay'ın 'Tutunamayanlar'ı veya Yusuf Atılgan'ın 'Anayurt Oteli' gibi romanlar sayılabilir. Ancak Küçük İskender'in kendine has dili ve ele aldığı konularla 'Bahname', bu eserlerden ayrışarak özgün bir tat sunar. Kitap, okuyucuyu hem düşündürmeyi hem de duygusal bir yolculuğa çıkarmayı hedefler.

Küçük İskender (Asıl adı Derya Demir) 1964 yılında İstanbul'da doğmuş, Türk edebiyatının önemli ve kendine özgü şairlerinden, yazarlarından ve eleştirmenlerinden biridir. Şiirle başladığı edebi yolculuğunu roman ve deneme yazarlığıyla da zenginleştirmiştir. Edebiyata 1980'lerin başında adım atan Küçük İskender, dönemin siyasi ve sosyal atmosferinin de etkisiyle toplumsal eleştiriyi ve bireyin iç dünyasındaki çalkantıları eserlerinde sıkça işlemiştir.

Üslubunun en belirgin özellikleri arasında dilin sınırlarını zorlaması, ironi, kara mizah, metafor bolluğu ve deneysel anlatım biçimleri yer alır. Şiirlerinde olduğu gibi romanlarında da imgelerin gücünden yararlanır, okuyucuyu beklenmedik dil oyunlarıyla karşılaştırır. Edebiyatı bir oyun alanı olarak gören Küçük İskender, kelimelerle oynayarak yeni anlamlar yaratmayı hedefler. Onun eserleri, geleneksel anlatı kalıplarını yıkmayı amaçlar ve bu yönüyle postmodern edebiyatın önemli temsilcilerinden biri olarak kabul edilir.

Küçük İskender'in önemli eserleri arasında şiir kitapları 'Bir Yudum Söndür', 'Güneş, Ey 16 Yaşım Günışığı', 'Alacakaranlık' gibi önemli yapıtlar bulunur. Romanları arasında ise 'Bahname', 'Öteki', 'Mamafih', 'Kanıyan' gibi eserleri sayılabilir. Ayrıca edebiyat üzerine yazdığı denemeleriyle de tanınır.

Edebi başarıları ve kalıcı eserleri nedeniyle birçok ödül kazanmıştır. Bunlardan bazıları, 'Bir Yudum Söndür' kitabıyla 1987'de Behçet Necatigil Şiir Ödülü ve 'Ezik ve Kırık Bir Aşk Hikayesi' ile 2005'te Yunus Nadi Roman Ödülü'dür. Bu ödüller, onun edebiyat dünyasındaki yerini ve etkisini pekiştirmiştir.

Küçük İskender, 14 Temmuz 2018'de aramızdan ayrılmıştır. Ancak geride bıraktığı zengin külliyatı, Türk edebiyatında özgün sesi ve yenilikçi duruşuyla anılmaya devam etmektedir. Onun eserleri, dilin olanaklarını genişleten, okuyucuyu düşündüren ve sorgulatan bir miras olarak yaşamaktadır.