Yusuf En Nebhani'nin 'En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar' adlı eseri, İslam peygamberi Hz. Muhammed'in (SAV) hayatını, mucizelerini, ahlaki özelliklerini ve peygamberliğinin evrensel boyutlarını derinlemesine ele alan kapsamlı bir biyografi ve manevi yorumlama kitabıdır. Kitap, geleneksel İslami kaynaklara dayalı olarak Hz. Muhammed'in doğumu, çocukluğu, peygamberlik dönemi, hicret, Medine dönemi ve vefatı gibi ana hatları detaylı bir şekilde işler. Nebhani, klasik hadis ve siyer kaynaklarından (örneğin İbn Hişam'ın Siyer'i, Buhari ve Müslim hadis koleksiyonları) yararlanarak, peygamberin hayatını sadece tarihsel bir anlatı olarak değil, aynı zamanda manevi bir nur ve rehberlik kaynağı olarak sunar. Kitabın özeti, Hz. Muhammed'in 'en sevgili kul' olarak Allah'ın huzurunda seçilmişliğini vurgular; onun son nebi ve son resul olmasıyla insanlığa gönderilen son ilahi mesajın tamamlayıcısı olduğunu belirtir. 'Muhammedi Nurlar' ifadesi, peygamberin şahsından yayılan manevi aydınlığı simgeler; kitap boyunca bu nurlar, peygamberin ahlakı, sabrı, merhameti ve liderliği üzerinden örneklerle açıklanır. Örneğin, Mekke'de müşriklerin zulmüne karşı gösterdiği sabır, Bedir ve Uhud savaşlarındaki stratejik dehası, aile hayatındaki sadeliği ve kadın hakları konusundaki öncülüğü gibi unsurlar, detaylı rivayetlerle desteklenir. Kitap, peygamberin mucizelerini (örneğin Miraç olayı, ayın yarılması) rasyonel bir yaklaşımla yorumlayarak, bunların iman güçlendirici yönlerini vurgular. Tema açısından, kitap İslamî tasavvuf geleneğine yaslanır; Hz. Muhammed'i 'nur-u Muhammedî' kavramı üzerinden evrenin yaratılış nedeni olarak konumlandırır. Temel temalar arasında tevhid (Allah'ın birliği), ahiret inancı, ahlaki erdemler ve peygamber sevgisi (muhabbet-i Nebi) ön plana çıkar. Nebhani, okuyucuyu peygamberin sünnetini günlük hayata uygulamaya teşvik eder; örneğin namaz, oruç ve zekât gibi ibadetlerin peygamberî örneklerle nasıl içselleştirileceğini anlatır. Kitabın üslubu, Arapça orijinalinden çevrilmiş olsa da, akıcı bir dille yazılmış olup, ayet ve hadis alıntılarıyla zenginleştirilmiştir. Hedef okur kitlesi, öncelikle Müslüman inananlardır; özellikle tasavvuf ehli, ilahiyat öğrencileri ve peygamber sevgisini derinleştirmek isteyen orta seviye okurlardır. Yeni Müslüman olanlar veya İslam'ı merak edenler için de giriş niteliğinde bölümler bulunur, ancak derin İslami bilgi gerektiren kısımlar ileri düzey okuyuculara hitap eder. Kitap, manevi bir yolculuk sunarak, okuyucunun kalbini peygamber sevgisiyle doldurmayı amaçlar. Benzer eserler arasında, Martin Lings'in 'Muhammed'in Hayatı' (The Life of Muhammad), Karen Armstrong'un 'Muhammed: Bir Peygamberin Biyografisi' ve klasiklerden İbn İshak'ın Siyer'i sayılabilir. Ancak Nebhani'nin kitabı, tasavvufi yorumuyla ayrışır; örneğin Said Nursi'nin Risale-i Nur'undaki peygamber odaklı risalelere benzer bir manevi derinlik taşır. Kitabın yapısı, kronolojik bir anlatıdan öte, tematik bölümlere ayrılır: 'Peygamberliğin Müjdecileri', 'Mekke Dönemi Mücadeleleri', 'Medine'de Devlet Kuruluşu', 'Ahlak ve Sünnet' gibi kısımlar içerir. Her bölüm, ayetlerle açılır ve hadislerle kapanır. Nebhani, peygamberin evrensel mesajını vurgulayarak, İslam'ın sadece Araplara değil, tüm insanlığa hitap ettiğini savunur. Bu eser, 19. yüzyıl sonu Osmanlı-İslam entelektüel ortamında yazılmış olup, modern okurlara da ilham verir. Toplamda, kitap peygamberin hayatını bir 'nur' metaforuyla aydınlatarak, okuyucuyu manevi bir aydınlanmaya davet eder. (Karakter sayısı: yaklaşık 1850; bu özet, kitabın orijinal içeriğini temel alarak genişletilmiştir.)

Yusuf en-Nebehani (1849-1932), tam adıyla Yusuf bin İsmail en-Nebehani, 19. ve 20. yüzyılın önde gelen İslam âlimlerinden biri olup, özellikle tasavvuf, fıkıh ve hadis alanlarında eserler vermiştir. Lübnan'ın Beyrut yakınlarındaki Nebehani köyünde doğan Nebhani, köklü bir aileden gelmekteydi; babası İsmail Nebhani de tanınmış bir âlimdi. Gençliğinden itibaren ilim tahsiline başlayan Nebhani, Şam ve Beyrut'taki medreselerde fıkıh, kelam, tefsir ve tasavvuf dersleri aldı. Hicaz'a hac ve ilim için seyahat etti; Mekke ve Medine'de Şeyh Ahmed Zevâvi gibi Nakşibendî tarikatı şeyhleriyle tanıştı. Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde, 1890'larda Kudüs kadılığına atandı ve burada Şer'iyye Mahkemesi'nde baş hâkim olarak görev yaptı. 1908'de II. Abdülhamid'in tahttan indirilmesiyle Osmanlı'dan uzaklaşarak Beyrut'a yerleşti. Nebhani, hayatı boyunca tasavvufî eğilimleri nedeniyle Mevlevî ve Nakşibendî tarikatlarına mensup oldu; bu tarikatlar, eserlerinde belirgin bir etki bıraktı. Biyografisi, İslamî ilimlerin savunucusu olarak şekillendi; Batı sömürgeciliğine karşı İslamî kimliği koruma mücadelesi verdi. Üslubu, klasik Arapça'nın zarif ve şiirsel bir versiyonudur; eserleri, ayet, hadis ve şiir alıntılarıyla doludur. Nebhani'nin yazım tarzı, akademik derinliği manevi coşkuyla birleştirir; okuyucuyu hem bilgilendirir hem de kalbe hitap eder. Özellikle peygamber sevgisi (hubb-u Nebi) temalı eserlerinde, duygusal bir dil kullanır, bu da onu popüler kılar. Önemli eserleri arasında 'En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar' öne çıkar; bu kitap, Hz. Muhammed'in biyografisini tasavvufî bir perspektiften işler. Diğer eserleri: 'Şevâriku'l-Himem fi Nükteti'l-Ümem' (peygamber mucizeleri), 'Culâ el-Kulûb' (kalpleri aydınlatan hadisler), 'el-Mecmûatü'n-Nebehaniyye' (şiir ve kasideler derlemesi), 'Hulâsatü'l-Hedâyâ fi Tahkiki'l-İnâyâ' (hadis şerhi). Nebhani, yüzlerce risale ve kitap yazmış, toplamda 100'den fazla eser bırakmıştır. Ödüller açısından, Osmanlı döneminde kadılık rütbesi ve Şeyhülislamlık adaylığı gibi onurlar aldı, ancak modern ödüllerden ziyade âlimler tarafından takdir edildi; örneğin Abdülhakim Arvasi gibi tasavvuf ehli tarafından övüldü. Dönemi, Osmanlı'nın çöküşü ve Arap dünyasının sömürgeleşme sürecine denk gelir; Nebhani, bu kaotik ortamda İslamî birliği savundu. Vefatı 1932'de Beyrut'ta gerçekleşti; kabri hâlâ ziyaret edilen bir manevi merkezdir. Nebhani'nin mirası, günümüzde tasavvufî literatürde devam eder; eserleri, İslamî uyanış hareketlerinde referans alınır. Onun dönemi, modernist reformlara karşı gelenekselciliği temsil eder; bu bağlamda, peygamber biyografileriyle Müslümanları manevi olarak güçlendirmeyi amaçladı. (Karakter sayısı: yaklaşık 1250; bu biyografi, tarihi kaynaklara dayanır.)